rozkopać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *orzkopati. By surface analysis, roz- +‎ kopać.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈkɔ.pat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔpat͡ɕ
• Syllabification: roz‧ko‧pać

Verb

rozkopać pf (imperfective rozkopywać)

1. (transitive) to dig up, to excavate, to dig out (make a hole in by digging)
2. (transitive) to kick off, to remove or scatter by kicking
3. (reflexive with się) to kick (e.g. bedding or blankets) off oneself

Conjugation

Conjugation of rozkopać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozkopać
future tense	1st	rozkopię			rozkopiemy
	2nd	rozkopiesz			rozkopiecie
	3rd	rozkopie			rozkopią
	impersonal	rozkopie się
past tense	1st	rozkopałem, -(e)m rozkopał	rozkopałam, -(e)m rozkopała	rozkopałom, -(e)m rozkopało	rozkopaliśmy, -(e)śmy rozkopali	rozkopałyśmy, -(e)śmy rozkopały
	2nd	rozkopałeś, -(e)ś rozkopał	rozkopałaś, -(e)ś rozkopała	rozkopałoś, -(e)ś rozkopało	rozkopaliście, -(e)ście rozkopali	rozkopałyście, -(e)ście rozkopały
	3rd	rozkopał	rozkopała	rozkopało	rozkopali	rozkopały
	impersonal	rozkopano
conditional	1st	rozkopałbym, bym rozkopał	rozkopałabym, bym rozkopała	rozkopałobym, bym rozkopało	rozkopalibyśmy, byśmy rozkopali	rozkopałybyśmy, byśmy rozkopały
	2nd	rozkopałbyś, byś rozkopał	rozkopałabyś, byś rozkopała	rozkopałobyś, byś rozkopało	rozkopalibyście, byście rozkopali	rozkopałybyście, byście rozkopały
	3rd	rozkopałby, by rozkopał	rozkopałaby, by rozkopała	rozkopałoby, by rozkopało	rozkopaliby, by rozkopali	rozkopałyby, by rozkopały
	impersonal	rozkopano by
imperative	1st	niech rozkopię			rozkopmy
	2nd	rozkop			rozkopcie
	3rd	niech rozkopie			niech rozkopią
passive adjectival participle		rozkopany	rozkopana	rozkopane	rozkopani	rozkopane
anterior adverbial participle		rozkopawszy
verbal noun		rozkopanie

Further reading

• rozkopać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozkopać in Polish dictionaries at PWN