rozgarnięty

Polish

Etymology

From rozgarnąć +‎ -ty.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /rɔz.ɡarˈɲɛn.tɘ/

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /rɔz.ɡarˈɲɛn.tɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛntɘ
• Syllabification: roz‧gar‧nię‧ty

Adjective

rozgarnięty (comparative bardziej rozgarnięty, superlative najbardziej rozgarnięty, no derived adverb)

1. (colloquial or dialectal, Far Masovian) sharp-witted, quick-witted

   Synonym: pojętny

   Antonym: nierozgarnięty

Declension

Declension of rozgarnięty (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	rozgarnięty		rozgarnięta	rozgarnięte	rozgarnięci	rozgarnięte
genitive	rozgarniętego		rozgarniętej	rozgarniętego	rozgarniętych
dative	rozgarniętemu		rozgarniętej	rozgarniętemu	rozgarniętym
accusative	rozgarniętego	rozgarnięty	rozgarniętą	rozgarnięte	rozgarniętych	rozgarnięte
instrumental	rozgarniętym		rozgarniętą	rozgarniętym	rozgarniętymi
locative	rozgarniętym		rozgarniętej	rozgarniętym	rozgarniętych

Related terms

verbs

• rozgarnąć
• rozgarniać

 

Participle

rozgarnięty (passive adjectival)

1. passive adjectival participle of rozgarnąć

Further reading

• rozgarnięty in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozgarnięty in Polish dictionaries at PWN
• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “rozgarńęty”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 120