rozczulić

Polish

Etymology

From roz- +‎ czuły +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈt͡ʂu.lit͡ɕ/
• Rhymes: -ulit͡ɕ
• Syllabification: roz‧czu‧lić

Verb

rozczulić pf (imperfective rozczulać)

1. (transitive) to move, to touch (emotionally)

   Synonym: wzruszyć

2. (reflexive with się) to be moved, to be touched (emotionally)

   Synonym: wzruszyć się

Conjugation

Conjugation of rozczulić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozczulić
future tense	1st	rozczulę			rozczulimy
	2nd	rozczulisz			rozczulicie
	3rd	rozczuli			rozczulą
	impersonal	rozczuli się
past tense	1st	rozczuliłem, -(e)m rozczulił	rozczuliłam, -(e)m rozczuliła	rozczuliłom, -(e)m rozczuliło	rozczuliliśmy, -(e)śmy rozczulili	rozczuliłyśmy, -(e)śmy rozczuliły
	2nd	rozczuliłeś, -(e)ś rozczulił	rozczuliłaś, -(e)ś rozczuliła	rozczuliłoś, -(e)ś rozczuliło	rozczuliliście, -(e)ście rozczulili	rozczuliłyście, -(e)ście rozczuliły
	3rd	rozczulił	rozczuliła	rozczuliło	rozczulili	rozczuliły
	impersonal	rozczulono
conditional	1st	rozczuliłbym, bym rozczulił	rozczuliłabym, bym rozczuliła	rozczuliłobym, bym rozczuliło	rozczulilibyśmy, byśmy rozczulili	rozczuliłybyśmy, byśmy rozczuliły
	2nd	rozczuliłbyś, byś rozczulił	rozczuliłabyś, byś rozczuliła	rozczuliłobyś, byś rozczuliło	rozczulilibyście, byście rozczulili	rozczuliłybyście, byście rozczuliły
	3rd	rozczuliłby, by rozczulił	rozczuliłaby, by rozczuliła	rozczuliłoby, by rozczuliło	rozczuliliby, by rozczulili	rozczuliłyby, by rozczuliły
	impersonal	rozczulono by
imperative	1st	niech rozczulę			rozczulmy
	2nd	rozczul			rozczulcie
	3rd	niech rozczuli			niech rozczulą
passive adjectival participle		rozczulony	rozczulona	rozczulone	rozczuleni	rozczulone
anterior adverbial participle		rozczuliwszy
verbal noun		rozczulenie

Derived terms

noun

• rozczulenie

 

Further reading

• rozczulić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozczulić in Polish dictionaries at PWN