Jump to content

rozbudzić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ budzić.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

rozbudzić pf (imperfective rozbudzać)

  1. (transitive, reflexive with się) to arouse, to awaken (e.g. an instinct or emotion)

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozbudzić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozbudzić
future tense 1st rozbudzę rozbudzimy
2nd rozbudzisz rozbudzicie
3rd rozbudzi rozbudzą
impersonal rozbudzi się
past tense 1st rozbudziłem,
-(e)m rozbudził
rozbudziłam,
-(e)m rozbudziła
rozbudziłom,
-(e)m rozbudziło
rozbudziliśmy,
-(e)śmy rozbudzili
rozbudziłyśmy,
-(e)śmy rozbudziły
2nd rozbudziłeś,
-(e)ś rozbudził
rozbudziłaś,
-(e)ś rozbudziła
rozbudziłoś,
-(e)ś rozbudziło
rozbudziliście,
-(e)ście rozbudzili
rozbudziłyście,
-(e)ście rozbudziły
3rd rozbudził rozbudziła rozbudziło rozbudzili rozbudziły
impersonal rozbudzono
conditional 1st rozbudziłbym,
bym rozbudził
rozbudziłabym,
bym rozbudziła
rozbudziłobym,
bym rozbudziło
rozbudzilibyśmy,
byśmy rozbudzili
rozbudziłybyśmy,
byśmy rozbudziły
2nd rozbudziłbyś,
byś rozbudził
rozbudziłabyś,
byś rozbudziła
rozbudziłobyś,
byś rozbudziło
rozbudzilibyście,
byście rozbudzili
rozbudziłybyście,
byście rozbudziły
3rd rozbudziłby,
by rozbudził
rozbudziłaby,
by rozbudziła
rozbudziłoby,
by rozbudziło
rozbudziliby,
by rozbudzili
rozbudziłyby,
by rozbudziły
impersonal rozbudzono by
imperative 1st niech rozbudzę rozbudźmy
2nd rozbudź rozbudźcie
3rd niech rozbudzi niech rozbudzą
passive adjectival participle rozbudzony rozbudzona rozbudzone rozbudzeni rozbudzone
anterior adverbial participle rozbudziwszy
verbal noun rozbudzenie

Further reading

[edit]
  • rozbudzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozbudzić in Polish dictionaries at PWN