Jump to content

rozbójnik

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From rozbój +‎ -nik.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔzˈbuj.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ujɲik
  • Syllabification: roz‧bój‧nik

Noun

[edit]

rozbójnik m pers (female equivalent rozbójniczka)

  1. bandit, highwayman, robber
    Synonyms: grabieżca, grasant, łupieżca, rabownik, rabuś, rzezimieszek

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
adjective
noun
[edit]
noun

Further reading

[edit]
  • rozbójnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozbójnik in Polish dictionaries at PWN