rondlopen

Dutch

Etymology

From rond (“round, around”) +‎ lopen (“to walk, run”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

rondlopen

1. (Netherlands) to walk about
2. (Belgium) to run about

Conjugation

Conjugation of rondlopen (strong class 7, separable)
infinitive	rondlopen
past singular	liep rond
past participle	rondgelopen
infinitive	rondlopen
gerund	rondlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop rond	liep rond	rondloop	rondliep
2nd person sing. (jij)	loopt rond, loop rond2	liep rond	rondloopt	rondliep
2nd person sing. (u)	loopt rond	liep rond	rondloopt	rondliep
2nd person sing. (gij)	loopt rond	liept rond	rondloopt	rondliept
3rd person singular	loopt rond	liep rond	rondloopt	rondliep
plural	lopen rond	liepen rond	rondlopen	rondliepen
subjunctive sing.1	lope rond	liepe rond	rondlope	rondliepe
subjunctive plur.1	lopen rond	liepen rond	rondlopen	rondliepen
imperative sing.	loop rond
imperative plur.1	loopt rond
participles	rondlopend	rondgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: rondloop
• Negerhollands: loop rond

Anagrams

• lopen rond