romantyk

Polish

Etymology

Borrowed from French romantique.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔˈman.tɘk/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -antɘk
• Syllabification: ro‧man‧tyk

Noun

romantyk m pers (female equivalent romantyczka)

1. (art, literature, music) Romantic (representative of Romanticism)
2. romantic (person with romantic character)

Declension

Declension of romantyk

	singular	plural
nominative	romantyk	romantycy/romantyki (deprecative)
genitive	romantyka	romantyków
dative	romantykowi	romantykom
accusative	romantyka	romantyków
instrumental	romantykiem	romantykami
locative	romantyku	romantykach
vocative	romantyku	romantycy

Derived terms

noun

• romantyka

 

Related terms

adjective

• romantyczny

 

adverb

• romantycznie

 

nouns

• romantyczność
• romantyzm

 

Further reading

• romantyk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• romantyk in Polish dictionaries at PWN