rokicina

Old Polish

Etymology

From rokita +‎ -ina.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɔkit͡ɕina/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɔkit͡ɕina/

Noun

rokicina f

1. (attested in Greater Poland) creeping willow, Salix repens subsp. rosmarinifolia
   • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎^[1], Lubiń, page 85:

     Rokyczyną *ffructicetum

     [Rokicina *ffructicetum]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rokicina”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN