rengja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈreiɲca/

  Rhymes: -eiɲca

Verb

rengja (weak verb, third-person singular past indicative rengdi, supine rengt)

1. to contradict, declare wrong, dispute

Conjugation

rengja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að rengja
supine sagnbót		rengt
present participle lýsingarháttur nútíðar		rengjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	rengi	rengdi		rengi	rengdi
	þú	rengir	rengdir		rengir	rengdir
	hann, hún, það	rengir	rengdi		rengi	rengdi
plural	við	rengjum	rengdum		rengjum	rengdum
	þið	rengið	rengduð		rengið	rengduð
	þeir, þær, þau	rengja	rengdu		rengi	rengdu
		imperative boðháttur
singular	þú	reng (þú), rengdu
plural	þið	rengið (þið), rengiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rengjast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að rengjast
supine sagnbót		rengst
present participle lýsingarháttur nútíðar		rengjandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	rengist	rengdist		rengist	rengdist
	þú	rengist	rengdist		rengist	rengdist
	hann, hún, það	rengist	rengdist		rengist	rengdist
plural	við	rengjumst	rengdumst		rengjumst	rengdumst
	þið	rengist	rengdust		rengist	rengdust
	þeir, þær, þau	rengjast	rengdust		rengist	rengdust
		imperative boðháttur
singular	þú	rengst (þú), rengstu
plural	þið	rengist (þið), rengisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rengdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rengdur	rengd	rengt	rengdir	rengdar	rengd
accusative (þolfall)	rengdan	rengda	rengt	rengda	rengdar	rengd
dative (þágufall)	rengdum	rengdri	rengdu	rengdum	rengdum	rengdum
genitive (eignarfall)	rengds	rengdrar	rengds	rengdra	rengdra	rengdra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rengdi	rengda	rengda	rengdu	rengdu	rengdu
accusative (þolfall)	rengda	rengdu	rengda	rengdu	rengdu	rengdu
dative (þágufall)	rengda	rengdu	rengda	rengdu	rengdu	rengdu
genitive (eignarfall)	rengda	rengdu	rengda	rengdu	rengdu	rengdu

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• renga
• renge
• rengje
• reng (dialectal, apocope)

Etymology

From Old Norse rengja. Akin to English wrong.

Pronunciation

• IPA^(key): /²rɛɲʝɑ/, /²rɛɲjɑ/

Verb

rengja (present tense rengjer, past tense rengde, past participle rengt, present participle rengjande, imperative reng)

1. to turn inside-out (e.g. a piece of clothing)
2. to sprain

Synonyms

• vrengja

References

• “rengja” in The Nynorsk Dictionary.