rdzieć

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *rъděti. By surface analysis, rdza +‎ -eć.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rd͡ʑɛ(ː)t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /rd͡ʑɛt͡ɕ/, /rd͡ʑet͡ɕ/

Verb

rdzieć impf

1. to rust (to become covered in rust)
   • 1874-1891 [Middle of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXIII, page 280:

     Et inmotus ens rubigine mox sordescit, gl. confunditur rdzeye

     [Et inmotus ens rubigine mox sordescit, gl. confunditur rdzieje]

Related terms

adjectives

• rdzawy
• rudy
• rumiany
• rusy
• rydzy

nouns

• rdza
• ruda

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rdzieć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN