rúnna

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish runde (“to round”), from the adjective rund (“round”), from Old French reont, ront, runt, from Latin rotundus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrunːa/
• Rhymes: -unːa

Verb

rúnna (weak verb, third-person singular past indicative rúnnaði, supine rúnnað)

1. to round (shape into a curve)

Conjugation

rúnna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rúnna
supine (sagnbót)		rúnnað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rúnnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rúnna	við rúnnum	present (nútíð)	ég rúnni	við rúnnum
	þú rúnnar	þið rúnnið		þú rúnnir	þið rúnnið
	hann, hún, það rúnnar	þeir, þær, þau rúnna		hann, hún, það rúnni	þeir, þær, þau rúnni
past (þátíð)	ég rúnnaði	við rúnnuðum	past (þátíð)	ég rúnnaði	við rúnnuðum
	þú rúnnaðir	þið rúnnuðuð		þú rúnnaðir	þið rúnnuðuð
	hann, hún, það rúnnaði	þeir, þær, þau rúnnuðu		hann, hún, það rúnnaði	þeir, þær, þau rúnnuðu
imperative (boðháttur)	rúnna (þú)	rúnnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rúnnaðu	rúnniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rúnnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rúnnast
supine (sagnbót)		rúnnast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rúnnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rúnnast	við rúnnumst	present (nútíð)	ég rúnnist	við rúnnumst
	þú rúnnast	þið rúnnist		þú rúnnist	þið rúnnist
	hann, hún, það rúnnast	þeir, þær, þau rúnnast		hann, hún, það rúnnist	þeir, þær, þau rúnnist
past (þátíð)	ég rúnnaðist	við rúnnuðumst	past (þátíð)	ég rúnnaðist	við rúnnuðumst
	þú rúnnaðist	þið rúnnuðust		þú rúnnaðist	þið rúnnuðust
	hann, hún, það rúnnaðist	þeir, þær, þau rúnnuðust		hann, hún, það rúnnaðist	þeir, þær, þau rúnnuðust
imperative (boðháttur)	rúnnast (þú)	rúnnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rúnnastu	rúnnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rúnnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rúnnaður	rúnnuð	rúnnað		rúnnaðir	rúnnaðar	rúnnuð
accusative (þolfall)	rúnnaðan	rúnnaða	rúnnað		rúnnaða	rúnnaðar	rúnnuð
dative (þágufall)	rúnnuðum	rúnnaðri	rúnnuðu		rúnnuðum	rúnnuðum	rúnnuðum
genitive (eignarfall)	rúnnaðs	rúnnaðrar	rúnnaðs		rúnnaðra	rúnnaðra	rúnnaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rúnnaði	rúnnaða	rúnnaða		rúnnuðu	rúnnuðu	rúnnuðu
accusative (þolfall)	rúnnaða	rúnnuðu	rúnnaða		rúnnuðu	rúnnuðu	rúnnuðu
dative (þágufall)	rúnnaða	rúnnuðu	rúnnaða		rúnnuðu	rúnnuðu	rúnnuðu
genitive (eignarfall)	rúnnaða	rúnnuðu	rúnnaða		rúnnuðu	rúnnuðu	rúnnuðu