quiritatus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kʷi.riːˈtaː.tus/, [kʷɪriːˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kwi.riˈta.tus/, [kwiriˈt̪äːt̪us]
Noun
[edit]quirītātus m (genitive quirītātūs); fourth declension
Declension
[edit]Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | quirītātus | quirītātūs |
genitive | quirītātūs | quirītātuum |
dative | quirītātuī | quirītātibus |
accusative | quirītātum | quirītātūs |
ablative | quirītātū | quirītātibus |
vocative | quirītātus | quirītātūs |
References
[edit]- quiritatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- quiritatus in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
- “quiritatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press