pugnans
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of pugnō.
Participle
[edit]pugnāns (genitive pugnantis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | pugnāns | pugnantēs | pugnantia | ||
genitive | pugnantis | pugnantium | |||
dative | pugnantī | pugnantibus | |||
accusative | pugnantem | pugnāns | pugnantēs pugnantīs |
pugnantia | |
ablative | pugnante pugnantī1 |
pugnantibus | |||
vocative | pugnāns | pugnantēs | pugnantia |
1When used purely as an adjective.
References
[edit]- pugnans in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to make contradictory, inconsistent statements: pugnantia loqui (Tusc. 1. 7. 13)
- (ambiguous) to make contradictory, inconsistent statements: pugnantia loqui (Tusc. 1. 7. 13)