przybrać

Polish

Etymology

From przy- +‎ brać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʂɘ.brat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘbrat͡ɕ
• Syllabification: przy‧brać

Verb

przybrać pf (imperfective przybierać)

1. (transitive) to take on, to put on, to assume, to adopt
2. (transitive) to garnish, to adorn

Conjugation

Conjugation of przybrać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przybrać
future tense	1st	przybiorę			przybierzemy
	2nd	przybierzesz			przybierzecie
	3rd	przybierze			przybiorą
	impersonal	przybierze się
past tense	1st	przybrałem, -(e)m przybrał	przybrałam, -(e)m przybrała	przybrałom, -(e)m przybrało	przybraliśmy, -(e)śmy przybrali	przybrałyśmy, -(e)śmy przybrały
	2nd	przybrałeś, -(e)ś przybrał	przybrałaś, -(e)ś przybrała	przybrałoś, -(e)ś przybrało	przybraliście, -(e)ście przybrali	przybrałyście, -(e)ście przybrały
	3rd	przybrał	przybrała	przybrało	przybrali	przybrały
	impersonal	przybrano
conditional	1st	przybrałbym, bym przybrał	przybrałabym, bym przybrała	przybrałobym, bym przybrało	przybralibyśmy, byśmy przybrali	przybrałybyśmy, byśmy przybrały
	2nd	przybrałbyś, byś przybrał	przybrałabyś, byś przybrała	przybrałobyś, byś przybrało	przybralibyście, byście przybrali	przybrałybyście, byście przybrały
	3rd	przybrałby, by przybrał	przybrałaby, by przybrała	przybrałoby, by przybrało	przybraliby, by przybrali	przybrałyby, by przybrały
	impersonal	przybrano by
imperative	1st	niech przybiorę			przybierzmy
	2nd	przybierz			przybierzcie
	3rd	niech przybierze			niech przybiorą
passive adjectival participle		przybrany	przybrana	przybrane	przybrani	przybrane
anterior adverbial participle		przybrawszy
verbal noun		przybranie

Derived terms

(noun):

• przybór

Further reading

• przybrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przybrać in Polish dictionaries at PWN