przewinić

Polish

Etymology

From prze- +‎ winić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛˈvi.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -iɲit͡ɕ
• Syllabification: prze‧wi‧nić

Verb

przewinić pf

1. (intransitive, dated) to offend (commit an offense)

   Synonym: zawinić

Conjugation

Conjugation of przewinić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przewinić
future tense	1st	przewinię			przewinimy
	2nd	przewinisz			przewinicie
	3rd	przewini			przewinią
	impersonal	przewini się
past tense	1st	przewiniłem, -(e)m przewinił	przewiniłam, -(e)m przewiniła	przewiniłom, -(e)m przewiniło	przewiniliśmy, -(e)śmy przewinili	przewiniłyśmy, -(e)śmy przewiniły
	2nd	przewiniłeś, -(e)ś przewinił	przewiniłaś, -(e)ś przewiniła	przewiniłoś, -(e)ś przewiniło	przewiniliście, -(e)ście przewinili	przewiniłyście, -(e)ście przewiniły
	3rd	przewinił	przewiniła	przewiniło	przewinili	przewiniły
	impersonal	przewiniono
conditional	1st	przewiniłbym, bym przewinił	przewiniłabym, bym przewiniła	przewiniłobym, bym przewiniło	przewinilibyśmy, byśmy przewinili	przewiniłybyśmy, byśmy przewiniły
	2nd	przewiniłbyś, byś przewinił	przewiniłabyś, byś przewiniła	przewiniłobyś, byś przewiniło	przewinilibyście, byście przewinili	przewiniłybyście, byście przewiniły
	3rd	przewiniłby, by przewinił	przewiniłaby, by przewiniła	przewiniłoby, by przewiniło	przewiniliby, by przewinili	przewiniłyby, by przewiniły
	impersonal	przewiniono by
imperative	1st	niech przewinię			przewińmy
	2nd	przewiń			przewińcie
	3rd	niech przewini			niech przewinią
anterior adverbial participle		przewiniwszy
verbal noun		przewinienie

Derived terms

nouns

• przewina
• przewinienie

 

Further reading

• przewinić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przewinić in Polish dictionaries at PWN