proconsularis
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /proː.kon.suˈlaː.ris/, [proːkõːs̠ʊˈɫ̪äːrɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pro.kon.suˈla.ris/, [prokonsuˈläːris]
Adjective
[edit]prōcōnsulāris (neuter prōcōnsulāre); third-declension two-termination adjective
- of or pertaining to a proconsul; proconsular
Declension
[edit]Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | prōcōnsulāris | prōcōnsulāre | prōcōnsulārēs | prōcōnsulāria | |
genitive | prōcōnsulāris | prōcōnsulārium | |||
dative | prōcōnsulārī | prōcōnsulāribus | |||
accusative | prōcōnsulārem | prōcōnsulāre | prōcōnsulārēs prōcōnsulārīs |
prōcōnsulāria | |
ablative | prōcōnsulārī | prōcōnsulāribus | |||
vocative | prōcōnsulāris | prōcōnsulāre | prōcōnsulārēs | prōcōnsulāria |
Related terms
[edit]Descendants
[edit]- English: proconsular
References
[edit]- “proconsularis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “proconsularis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- proconsularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.