consularius
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Late Latin; from cōnsulāris (“consular, of a consul”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kon.suˈlaː.ri.us/, [kõːs̠ʊˈɫ̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.suˈla.ri.us/, [konsuˈläːrius]
Adjective
[edit]cōnsulārius (feminine cōnsulāria, neuter cōnsulārium); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | cōnsulārius | cōnsulāria | cōnsulārium | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāria | |
genitive | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāriī | cōnsulāriōrum | cōnsulāriārum | cōnsulāriōrum | |
dative | cōnsulāriō | cōnsulāriae | cōnsulāriō | cōnsulāriīs | |||
accusative | cōnsulārium | cōnsulāriam | cōnsulārium | cōnsulāriōs | cōnsulāriās | cōnsulāria | |
ablative | cōnsulāriō | cōnsulāriā | cōnsulāriō | cōnsulāriīs | |||
vocative | cōnsulārie | cōnsulāria | cōnsulārium | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāria |
Synonyms
[edit]Related terms
[edit]References
[edit]- “consularius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "consularius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- consularius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.