prenta

Icelandic

Etymology

Attested since the 16th century. Borrowed from Danish prente, from Middle Low German prenten, from Old French preindre.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʰrɛn̥ta/

  Rhymes: -ɛn̥ta

Verb

prenta

1. to print [with accusative]

Conjugation

prenta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að prenta
supine sagnbót		prentað
present participle lýsingarháttur nútíðar		prentandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	prenta	prentaði		prenti	prentaði
	þú	prentar	prentaðir		prentir	prentaðir
	hann, hún, það	prentar	prentaði		prenti	prentaði
plural	við	prentum	prentuðum		prentum	prentuðum
	þið	prentið	prentuðuð		prentið	prentuðuð
	þeir, þær, þau	prenta	prentuðu		prenti	prentuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	prenta (þú), prentaðu
plural	þið	prentið (þið), prentiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

prentast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að prentast
supine sagnbót		prentast
present participle lýsingarháttur nútíðar		prentandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	prentast	prentaðist		prentist	prentaðist
	þú	prentast	prentaðist		prentist	prentaðist
	hann, hún, það	prentast	prentaðist		prentist	prentaðist
plural	við	prentumst	prentuðumst		prentumst	prentuðumst
	þið	prentist	prentuðust		prentist	prentuðust
	þeir, þær, þau	prentast	prentuðust		prentist	prentuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	prentast (þú), prentastu
plural	þið	prentist (þið), prentisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

prentaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	prentaður	prentuð	prentað	prentaðir	prentaðar	prentuð
accusative (þolfall)	prentaðan	prentaða	prentað	prentaða	prentaðar	prentuð
dative (þágufall)	prentuðum	prentaðri	prentuðu	prentuðum	prentuðum	prentuðum
genitive (eignarfall)	prentaðs	prentaðrar	prentaðs	prentaðra	prentaðra	prentaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	prentaði	prentaða	prentaða	prentuðu	prentuðu	prentuðu
accusative (þolfall)	prentaða	prentuðu	prentaða	prentuðu	prentuðu	prentuðu
dative (þágufall)	prentaða	prentuðu	prentaða	prentuðu	prentuðu	prentuðu
genitive (eignarfall)	prentaða	prentuðu	prentaða	prentuðu	prentuðu	prentuðu

Derived terms

• prentað mál

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• prentet

Verb

prenta

1. inflection of prente:
   1. simple past
   2. past participle