pratatief

Dutch

Etymology

Germanic, from the root of praten 'to talk' + -atief '-ative' (from Latin -ativus; suffix-use modelled on English talk"ative")

Adjective

pratatief (comparative pratatiever, superlative pratatiefst)

1. (archaic) talkative

Declension

Declension of pratatief
uninflected	pratatief
inflected	pratatieve
comparative	pratatiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		pratatief	pratatiever	het pratatiefst het pratatiefste
indefinite	m./f. sing.	pratatieve	pratatievere	pratatiefste
	n. sing.	pratatief	pratatiever	pratatiefste
	plural	pratatieve	pratatievere	pratatiefste
definite		pratatieve	pratatievere	pratatiefste
partitive		pratatiefs	pratatievers	—

Synonyms

• praatgraag
• spraakzaam