praetento

Latin

Etymology

From prae- +‎ tento.

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /prae̯ˈten.toː/, [präe̯ˈt̪ɛn̪t̪oː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /preˈten.to/, [preˈt̪ɛn̪t̪o]

Verb

praetentō (present infinitive praetentāre, perfect active praetentāvī, supine praetentātum); first conjugation

1. to test, try etc. beforehand
2. to make a pretext of

Conjugation

   Conjugation of praetentō (first conjugation)

indicative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	praetentō	praetentās	praetentat	praetentāmus	praetentātis	praetentant
	imperfect	praetentābam	praetentābās	praetentābat	praetentābāmus	praetentābātis	praetentābant
	future	praetentābō	praetentābis	praetentābit	praetentābimus	praetentābitis	praetentābunt
	perfect	praetentāvī	praetentāvistī	praetentāvit	praetentāvimus	praetentāvistis	praetentāvērunt, praetentāvēre
	pluperfect	praetentāveram	praetentāverās	praetentāverat	praetentāverāmus	praetentāverātis	praetentāverant
	future perfect	praetentāverō	praetentāveris	praetentāverit	praetentāverimus	praetentāveritis	praetentāverint
passive	present	praetentor	praetentāris, praetentāre	praetentātur	praetentāmur	praetentāminī	praetentantur
	imperfect	praetentābar	praetentābāris, praetentābāre	praetentābātur	praetentābāmur	praetentābāminī	praetentābantur
	future	praetentābor	praetentāberis, praetentābere	praetentābitur	praetentābimur	praetentābiminī	praetentābuntur
	perfect	praetentātus + present active indicative of sum
	pluperfect	praetentātus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	praetentātus + future active indicative of sum
subjunctive		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	praetentem	praetentēs	praetentet	praetentēmus	praetentētis	praetentent
	imperfect	praetentārem	praetentārēs	praetentāret	praetentārēmus	praetentārētis	praetentārent
	perfect	praetentāverim	praetentāverīs	praetentāverit	praetentāverīmus	praetentāverītis	praetentāverint
	pluperfect	praetentāvissem	praetentāvissēs	praetentāvisset	praetentāvissēmus	praetentāvissētis	praetentāvissent
passive	present	praetenter	praetentēris, praetentēre	praetentētur	praetentēmur	praetentēminī	praetententur
	imperfect	praetentārer	praetentārēris, praetentārēre	praetentārētur	praetentārēmur	praetentārēminī	praetentārentur
	perfect	praetentātus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	praetentātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	—	praetentā	—	—	praetentāte	—
	future	—	praetentātō	praetentātō	—	praetentātōte	praetentantō
passive	present	—	praetentāre	—	—	praetentāminī	—
	future	—	praetentātor	praetentātor	—	—	praetentantor
non-finite forms		active			passive
		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		praetentāre	praetentāvisse	praetentātūrum esse	praetentārī	praetentātum esse	praetentātum īrī
participles		praetentāns	—	praetentātūrus	—	praetentātus	praetentandus
verbal nouns		gerund				supine
		genitive	dative	accusative	ablative	accusative	ablative
		praetentandī	praetentandō	praetentandum	praetentandō	praetentātum	praetentātū

References

• “praetento”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “praetento”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• praetento in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.