praesipio

Latin

Etymology

From prae- +‎ sapiō.

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /prae̯ˈsi.pi.o/, [präe̯ˈs̠ɪpiɔ]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /preˈsi.pi.o/, [preˈs̬iːpio]

Verb

praesipiō (present infinitive praesipere, perfect active praesipuī); third conjugation iō-variant, no supine stem

1. to sense beforehand, to have a presentiment of

   Synonyms: praesāgiō, praedīvīnō

Conjugation

   Conjugation of praesipiō (third conjugation iō-variant, no supine stem)

indicative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praesipiō		praesipis		praesipit		praesipimus		praesipitis		praesipiunt
	imperfect	praesipiēbam		praesipiēbās		praesipiēbat		praesipiēbāmus		praesipiēbātis		praesipiēbant
	future	praesipiam		praesipiēs		praesipiet		praesipiēmus		praesipiētis		praesipient
	perfect	praesipuī		praesipuistī		praesipuit		praesipuimus		praesipuistis		praesipuēre, praesipuērunt
	pluperfect	praesipueram		praesipuerās		praesipuerat		praesipuerāmus		praesipuerātis		praesipuerant
	future perfect	praesipuerō		praesipueris		praesipuerit		praesipuerimus		praesipueritis		praesipuerint
passive	present	praesipior		praesipere, praesiperis		praesipitur		praesipimur		praesipiminī		praesipiuntur
	imperfect	praesipiēbar		praesipiēbāre, praesipiēbāris		praesipiēbātur		praesipiēbāmur		praesipiēbāminī		praesipiēbantur
	future	praesipiar		praesipiēre, praesipiēris		praesipiētur		praesipiēmur		praesipiēminī		praesipientur
subjunctive		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praesipiam		praesipiās		praesipiat		praesipiāmus		praesipiātis		praesipiant
	imperfect	praesiperem		praesiperēs		praesiperet		praesiperēmus		praesiperētis		praesiperent
	perfect	praesipuerim		praesipuerīs		praesipuerit		praesipuerīmus		praesipuerītis		praesipuerint
	pluperfect	praesipuissem		praesipuissēs		praesipuisset		praesipuissēmus		praesipuissētis		praesipuissent
passive	present	praesipiar		praesipiāre, praesipiāris		praesipiātur		praesipiāmur		praesipiāminī		praesipiantur
	imperfect	praesiperer		praesiperēre, praesiperēris		praesiperētur		praesiperēmur		praesiperēminī		praesiperentur
imperative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	—		praesipe		—		—		praesipite		—
	future	—		praesipitō		praesipitō		—		praesipitōte		praesipiuntō
passive	present	—		praesipere		—		—		praesipiminī		—
	future	—		praesipitor		praesipitor		—		—		praesipiuntor
non-finite forms		infinitive						participle
		active			passive			active			passive
present		praesipere			praesipī			praesipiēns			—
future		—			—			—			praesipiendus, praesipiundus
perfect		praesipuisse			—			—			—
verbal nouns		gerund								supine
		genitive		dative		accusative		ablative		accusative		ablative
		praesipiendī		praesipiendō		praesipiendum		praesipiendō		—		—

References

• “praesipio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press