praeseco

Latin

Etymology

From prae- +‎ seco.

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /ˈprae̯.se.koː/, [ˈpräe̯s̠ɛkoː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /ˈpre.se.ko/, [ˈprɛːs̬eko]

Verb

praesecō (present infinitive praesecāre, perfect active praesecuī, supine praesectum or praesecātum); first conjugation

1. to cut off in front

Conjugation

   Conjugation of praesecō (first conjugation)

indicative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praesecō		praesecās		praesecat		praesecāmus		praesecātis		praesecant
	imperfect	praesecābam		praesecābās		praesecābat		praesecābāmus		praesecābātis		praesecābant
	future	praesecābō		praesecābis		praesecābit		praesecābimus		praesecābitis		praesecābunt
	perfect	praesecuī		praesecuistī		praesecuit		praesecuimus		praesecuistis		praesecuēre, praesecuērunt
	pluperfect	praesecueram		praesecuerās		praesecuerat		praesecuerāmus		praesecuerātis		praesecuerant
	future perfect	praesecuerō		praesecueris		praesecuerit		praesecuerimus		praesecueritis		praesecuerint
passive	present	praesecor		praesecāre, praesecāris		praesecātur		praesecāmur		praesecāminī		praesecantur
	imperfect	praesecābar		praesecābāre, praesecābāris		praesecābātur		praesecābāmur		praesecābāminī		praesecābantur
	future	praesecābor		praesecābere, praesecāberis		praesecābitur		praesecābimur		praesecābiminī		praesecābuntur
	perfect	praesectus or praesecātus + present active indicative of sum
	pluperfect	praesectus or praesecātus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	praesectus or praesecātus + future active indicative of sum
subjunctive		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praesecem		praesecēs		praesecet		praesecēmus		praesecētis		praesecent
	imperfect	praesecārem		praesecārēs		praesecāret		praesecārēmus		praesecārētis		praesecārent
	perfect	praesecuerim		praesecuerīs		praesecuerit		praesecuerīmus		praesecuerītis		praesecuerint
	pluperfect	praesecuissem		praesecuissēs		praesecuisset		praesecuissēmus		praesecuissētis		praesecuissent
passive	present	praesecer		praesecēre, praesecēris		praesecētur		praesecēmur		praesecēminī		praesecentur
	imperfect	praesecārer		praesecārēre, praesecārēris		praesecārētur		praesecārēmur		praesecārēminī		praesecārentur
	perfect	praesectus or praesecātus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	praesectus or praesecātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	—		praesecā		—		—		praesecāte		—
	future	—		praesecātō		praesecātō		—		praesecātōte		praesecantō
passive	present	—		praesecāre		—		—		praesecāminī		—
	future	—		praesecātor		praesecātor		—		—		praesecantor
non-finite forms		infinitive						participle
		active			passive			active			passive
present		praesecāre			praesecārī			praesecāns			—
future		praesectūrum esse, praesecātūrum esse			praesectum īrī, praesecātum īrī			praesectūrus, praesecātūrus			praesecandus
perfect		praesecuisse			praesectum esse, praesecātum esse			—			praesectus, praesecātus
future perfect		—			praesectum fore, praesecātum fore			—			—
perfect potential		praesectūrum fuisse, praesecātūrum fuisse			—			—			—
verbal nouns		gerund								supine
		genitive		dative		accusative		ablative		accusative		ablative
		praesecandī		praesecandō		praesecandum		praesecandō		praesectum, praesecātum		praesectū, praesecātū

Derived terms

• praesegmen

References

• “praeseco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• praeseco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.