praecognitus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of praecognoscō.
Participle
[edit]praecognitus (feminine praecognita, neuter praecognitum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praecognitus | praecognita | praecognitum | praecognitī | praecognitae | praecognita | |
| genitive | praecognitī | praecognitae | praecognitī | praecognitōrum | praecognitārum | praecognitōrum | |
| dative | praecognitō | praecognitae | praecognitō | praecognitīs | |||
| accusative | praecognitum | praecognitam | praecognitum | praecognitōs | praecognitās | praecognita | |
| ablative | praecognitō | praecognitā | praecognitō | praecognitīs | |||
| vocative | praecognite | praecognita | praecognitum | praecognitī | praecognitae | praecognita | |