Jump to content

praecantatus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of praecantō

Participle

[edit]

praecantātus (feminine praecantāta, neuter praecantātum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praecantātus praecantāta praecantātum praecantātī praecantātae praecantāta
genitive praecantātī praecantātae praecantātī praecantātōrum praecantātārum praecantātōrum
dative praecantātō praecantātae praecantātō praecantātīs
accusative praecantātum praecantātam praecantātum praecantātōs praecantātās praecantāta
ablative praecantātō praecantātā praecantātō praecantātīs
vocative praecantāte praecantāta praecantātum praecantātī praecantātae praecantāta