pozbawiony

Polish

Etymology

From pozbawić +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.zbaˈvjɔ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: po‧zba‧wio‧ny

Adjective

pozbawiony (not comparable, no derived adverb)

1. lacking, devoid, deprived, bereft [with genitive ‘of what/whom’]

Declension

Declension of pozbawiony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	pozbawiony		pozbawiona	pozbawione	pozbawieni	pozbawione
genitive	pozbawionego		pozbawionej	pozbawionego	pozbawionych
dative	pozbawionemu		pozbawionej	pozbawionemu	pozbawionym
accusative	pozbawionego	pozbawiony	pozbawioną	pozbawione	pozbawionych	pozbawione
instrumental	pozbawionym		pozbawioną	pozbawionym	pozbawionymi
locative	pozbawionym		pozbawionej	pozbawionym	pozbawionych

Related terms

verbs

• pozbawiać impf
• pozbawić pf

 

Participle

pozbawiony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of pozbawić

Further reading

• pozbawiony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pozbawiony in Polish dictionaries at PWN