powierniczy

Polish

Etymology

From powiernik +‎ -y.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.vjɛrˈɲi.t͡ʂɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɘ
• Syllabification: po‧wier‧ni‧czy

Adjective

powierniczy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, international law) trusteeship (administrative control of a territory granted to a country by the Trusteeship Council of the United Nations)
2. (relational, trust law) fiduciary (relating to an entity that owes to another good faith, accountability and trust, often in the context of trusts and trustees)

   Synonym: fiducjarny

Declension

Declension of powierniczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	powierniczy		powiernicza	powiernicze	powierniczy	powiernicze
genitive	powierniczego		powierniczej	powierniczego	powierniczych
dative	powierniczemu		powierniczej	powierniczemu	powierniczym
accusative	powierniczego	powierniczy	powierniczą	powiernicze	powierniczych	powiernicze
instrumental	powierniczym		powierniczą	powierniczym	powierniczymi
locative	powierniczym		powierniczej	powierniczym	powierniczych

Related terms

nouns

• powiernica
• powiernictwo
• powierniczka
• powiernik

 

verbs

• powierzać impf
• powierzyć pf

 

Further reading

• powierniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• powierniczy in Polish dictionaries at PWN