poszczycić

Polish

Etymology

From po- +‎ szczycić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈʂt͡ʂɘ.t͡ɕit͡ɕ/
• Rhymes: -ɘt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: po‧szczy‧cić

Verb

poszczycić pf

1. (reflexive with się, literary) to boast [with instrumental ‘ something’] (to possess something special)

   Synonym: pochlubić się

Conjugation

Conjugation of poszczycić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		poszczycić
future tense	1st	poszczycę			poszczycimy
	2nd	poszczycisz			poszczycicie
	3rd	poszczyci			poszczycą
	impersonal	poszczyci się
past tense	1st	poszczyciłem, -(e)m poszczycił	poszczyciłam, -(e)m poszczyciła	poszczyciłom, -(e)m poszczyciło	poszczyciliśmy, -(e)śmy poszczycili	poszczyciłyśmy, -(e)śmy poszczyciły
	2nd	poszczyciłeś, -(e)ś poszczycił	poszczyciłaś, -(e)ś poszczyciła	poszczyciłoś, -(e)ś poszczyciło	poszczyciliście, -(e)ście poszczycili	poszczyciłyście, -(e)ście poszczyciły
	3rd	poszczycił	poszczyciła	poszczyciło	poszczycili	poszczyciły
	impersonal	poszczycono
conditional	1st	poszczyciłbym, bym poszczycił	poszczyciłabym, bym poszczyciła	poszczyciłobym, bym poszczyciło	poszczycilibyśmy, byśmy poszczycili	poszczyciłybyśmy, byśmy poszczyciły
	2nd	poszczyciłbyś, byś poszczycił	poszczyciłabyś, byś poszczyciła	poszczyciłobyś, byś poszczyciło	poszczycilibyście, byście poszczycili	poszczyciłybyście, byście poszczyciły
	3rd	poszczyciłby, by poszczycił	poszczyciłaby, by poszczyciła	poszczyciłoby, by poszczyciło	poszczyciliby, by poszczycili	poszczyciłyby, by poszczyciły
	impersonal	poszczycono by
imperative	1st	niech poszczycę			poszczyćmy
	2nd	poszczyć			poszczyćcie
	3rd	niech poszczyci			niech poszczycą
anterior adverbial participle		poszczyciwszy
verbal noun		poszczycenie

Related terms

(adjectives):

• szczytny

(nouns):

• szczytność

Further reading

• poszczycić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• poszczycić in Polish dictionaries at PWN