Jump to content

porzucić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ rzucić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pɔˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: po‧rzu‧cić

Verb

[edit]

porzucić pf (imperfective porzucać)

  1. (transitive) to abandon, to give up, to leave
  2. (transitive) to quit (a job)
  3. (reflexive with się) to break up

Conjugation

[edit]
Conjugation of porzucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive porzucić
future tense 1st porzucę porzucimy
2nd porzucisz porzucicie
3rd porzuci porzucą
impersonal porzuci się
past tense 1st porzuciłem,
-(e)m porzucił
porzuciłam,
-(e)m porzuciła
porzuciłom,
-(e)m porzuciło
porzuciliśmy,
-(e)śmy porzucili
porzuciłyśmy,
-(e)śmy porzuciły
2nd porzuciłeś,
-(e)ś porzucił
porzuciłaś,
-(e)ś porzuciła
porzuciłoś,
-(e)ś porzuciło
porzuciliście,
-(e)ście porzucili
porzuciłyście,
-(e)ście porzuciły
3rd porzucił porzuciła porzuciło porzucili porzuciły
impersonal porzucono
conditional 1st porzuciłbym,
bym porzucił
porzuciłabym,
bym porzuciła
porzuciłobym,
bym porzuciło
porzucilibyśmy,
byśmy porzucili
porzuciłybyśmy,
byśmy porzuciły
2nd porzuciłbyś,
byś porzucił
porzuciłabyś,
byś porzuciła
porzuciłobyś,
byś porzuciło
porzucilibyście,
byście porzucili
porzuciłybyście,
byście porzuciły
3rd porzuciłby,
by porzucił
porzuciłaby,
by porzuciła
porzuciłoby,
by porzuciło
porzuciliby,
by porzucili
porzuciłyby,
by porzuciły
impersonal porzucono by
imperative 1st niech porzucę porzućmy
2nd porzuć porzućcie
3rd niech porzuci niech porzucą
passive adjectival participle porzucony porzucona porzucone porzuceni porzucone
anterior adverbial participle porzuciwszy
verbal noun porzucenie

Further reading

[edit]
  • porzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • porzucić in Polish dictionaries at PWN