poruchać

Polish

Etymology

From po- (“iterative prefix”) +‎ ruchać (“to fuck”).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈru.xat͡ɕ/
• Rhymes: -uxat͡ɕ
• Syllabification: po‧ru‧chać

Verb

poruchać pf

1. (transitive, vulgar) to fuck some, to get some, to satisfy one's sexual urges

Conjugation

Conjugation of poruchać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		poruchać
future tense	1st	porucham			poruchamy
	2nd	poruchasz			poruchacie
	3rd	porucha			poruchają
	impersonal	porucha się
past tense	1st	poruchałem, -(e)m poruchał	poruchałam, -(e)m poruchała	poruchałom, -(e)m poruchało	poruchaliśmy, -(e)śmy poruchali	poruchałyśmy, -(e)śmy poruchały
	2nd	poruchałeś, -(e)ś poruchał	poruchałaś, -(e)ś poruchała	poruchałoś, -(e)ś poruchało	poruchaliście, -(e)ście poruchali	poruchałyście, -(e)ście poruchały
	3rd	poruchał	poruchała	poruchało	poruchali	poruchały
	impersonal	poruchano
conditional	1st	poruchałbym, bym poruchał	poruchałabym, bym poruchała	poruchałobym, bym poruchało	poruchalibyśmy, byśmy poruchali	poruchałybyśmy, byśmy poruchały
	2nd	poruchałbyś, byś poruchał	poruchałabyś, byś poruchała	poruchałobyś, byś poruchało	poruchalibyście, byście poruchali	poruchałybyście, byście poruchały
	3rd	poruchałby, by poruchał	poruchałaby, by poruchała	poruchałoby, by poruchało	poruchaliby, by poruchali	poruchałyby, by poruchały
	impersonal	poruchano by
imperative	1st	niech porucham			poruchajmy
	2nd	poruchaj			poruchajcie
	3rd	niech porucha			niech poruchają
anterior adverbial participle		poruchawszy
verbal noun		poruchanie

Further reading

• poruchać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• poruchać in Polish dictionaries at PWN