pomawiać

Old Polish

Etymology

From po- +‎ mawiać. First attested in 1424.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔmavjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔmavjat͡ɕ/

Verb

pomawiać impf (perfective pomówić)

1. to accuse [with o (+ accusative)], [with w (+ locative) or o (+ locative)]
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 805:

     Pylat kazal vschytkym pomavyacz mylego Iesucrista

     [Piłat kazał wszytkim pomawiać miłego Jesukrysta]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 793:

     Pomavyayącz czye o krolevstvo, aby szye thy stavyl, yzby chczyal krolem bycz

     [Pomawiająć cie o krolewstwo, aby sie ty stawił, iżby chciał krolem być]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[3], page 103:

     Herod pysal lysty do czeszarza... v rozmaythych rzeczach szyny pomavyayącz (in multis accusans filios)

     [Herod pisał listy do cesarza... w rozmaitych rzeczach syny pomawiając (in multis accusans filios)]

2. (attested in Greater Poland) to remark, to utter; to predicate [with na (+ accusative)]
   • 1967 [1424], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 1078, Kościan:

     Yaco pan Wyssak nicz wysse nye dzersi w Koczvgach, yedno to, czsso lyst pomawya, czsso mv Michalow dzath wsdal

     [Jako pan Wyszak nic wysze nie dzierży w Kociugach, jedno to, cso list pomawia, cso mu Michałow dziad wzdał]

   • 1967 [1424], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 1243, Kościan:

     Jacom nye ranczyl ranką any vsthy za listh Czemye, czo pomawa na czterdzesczy grziwen grossy Wanczenczewy

     [Jakom ja nie ręczył ręką ani usty za list Ciemie, co pomawia na czterdziseści grzywien groszy Więceńcewi]

   • 1868 [1452], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego‎^[4], volume XIV, page 344:

     Iohannes... citavit nobilem Drobysch..., quod de honore eius diceret al. pomawyal inpossibilia verba

     [Iohannes... citavit nobilem Drobysz..., quod de honore eius diceret al. pomawiał' inpossibilia verba]

Derived terms

noun

• pomawianie

 

Related terms

nouns

• pomowa
• pomówca
• pomówienie

 

verbs

• mówić impf

 

Descendants

• Polish: pomawiać

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pomawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pomawiać. By surface analysis, po- +‎ mawiać.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pɔˈma.vjat͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈma.vjat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: po‧ma‧wiać

Verb

pomawiać impf (perfective pomówić)

1. (transitive) to have a conversation
2. (transitive) to allege, to impute (to accuse of without justification) [with o (+ accusative) ‘of what’]

   Synonyms: insynuować, imputować

3. (transitive, obsolete) to repeat after someone, to mimic, to imitate
4. (reflexive with się) to allege each other [with o (+ accusative) ‘of what’]

Conjugation

Conjugation of pomawiać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pomawiać
present tense	1st	pomawiam			pomawiamy
	2nd	pomawiasz			pomawiacie
	3rd	pomawia			pomawiają
	impersonal	pomawia się
past tense	1st	pomawiałem, -(e)m pomawiał	pomawiałam, -(e)m pomawiała	pomawiałom, -(e)m pomawiało	pomawialiśmy, -(e)śmy pomawiali	pomawiałyśmy, -(e)śmy pomawiały
	2nd	pomawiałeś, -(e)ś pomawiał	pomawiałaś, -(e)ś pomawiała	pomawiałoś, -(e)ś pomawiało	pomawialiście, -(e)ście pomawiali	pomawiałyście, -(e)ście pomawiały
	3rd	pomawiał	pomawiała	pomawiało	pomawiali	pomawiały
	impersonal	pomawiano
future tense	1st	będę pomawiał, będę pomawiać	będę pomawiała, będę pomawiać	będę pomawiało, będę pomawiać	będziemy pomawiali, będziemy pomawiać	będziemy pomawiały, będziemy pomawiać
	2nd	będziesz pomawiał, będziesz pomawiać	będziesz pomawiała, będziesz pomawiać	będziesz pomawiało, będziesz pomawiać	będziecie pomawiali, będziecie pomawiać	będziecie pomawiały, będziecie pomawiać
	3rd	będzie pomawiał, będzie pomawiać	będzie pomawiała, będzie pomawiać	będzie pomawiało, będzie pomawiać	będą pomawiali, będą pomawiać	będą pomawiały, będą pomawiać
	impersonal	będzie pomawiać się
conditional	1st	pomawiałbym, bym pomawiał	pomawiałabym, bym pomawiała	pomawiałobym, bym pomawiało	pomawialibyśmy, byśmy pomawiali	pomawiałybyśmy, byśmy pomawiały
	2nd	pomawiałbyś, byś pomawiał	pomawiałabyś, byś pomawiała	pomawiałobyś, byś pomawiało	pomawialibyście, byście pomawiali	pomawiałybyście, byście pomawiały
	3rd	pomawiałby, by pomawiał	pomawiałaby, by pomawiała	pomawiałoby, by pomawiało	pomawialiby, by pomawiali	pomawiałyby, by pomawiały
	impersonal	pomawiano by
imperative	1st	niech pomawiam			pomawiajmy
	2nd	pomawiaj			pomawiajcie
	3rd	niech pomawia			niech pomawiają
active adjectival participle		pomawiający	pomawiająca	pomawiające	pomawiający	pomawiające
passive adjectival participle		pomawiany	pomawiana	pomawiane	pomawiani	pomawiane
contemporary adverbial participle		pomawiając
verbal noun		pomawianie

Related terms

adjective

• pomowny

 

nouns

• pomowa
• pomowacz
• pomówienie
• pomówisko
• pomówka

 

verbs

• mówić impf

 

Further reading

• pomawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomawiać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pomawiać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Paweł Kupiszewski (11.04.2019) “POMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pomawiać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “pomawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomawiać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 559
• pomawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego