poliçe

See also: police, policé, and Police

Turkish

Etymology

From Italian polizza.

Noun

poliçe

1. policy (contract of insurance)

Declension

Inflection
Nominative	poliçe
Definite accusative	poliçeyi
	Singular	Plural
Nominative	poliçe	poliçeler
Definite accusative	poliçeyi	poliçeleri
Dative	poliçeye	poliçelere
Locative	poliçede	poliçelerde
Ablative	poliçeden	poliçelerden
Genitive	poliçenin	poliçelerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular poliçem poliçelerim 2nd singular poliçen poliçelerin 3rd singular poliçesi poliçeleri 1st plural poliçemiz poliçelerimiz 2nd plural poliçeniz poliçeleriniz 3rd plural poliçeleri poliçeleri Definite accusative Singular Plural 1st singular poliçemi poliçelerimi 2nd singular poliçeni poliçelerini 3rd singular poliçesini poliçelerini 1st plural poliçemizi poliçelerimizi 2nd plural poliçenizi poliçelerinizi 3rd plural poliçelerini poliçelerini Dative Singular Plural 1st singular poliçeme poliçelerime 2nd singular poliçene poliçelerine 3rd singular poliçesine poliçelerine 1st plural poliçemize poliçelerimize 2nd plural poliçenize poliçelerinize 3rd plural poliçelerine poliçelerine Locative Singular Plural 1st singular poliçemde poliçelerimde 2nd singular poliçende poliçelerinde 3rd singular poliçesinde poliçelerinde 1st plural poliçemizde poliçelerimizde 2nd plural poliçenizde poliçelerinizde 3rd plural poliçelerinde poliçelerinde Ablative Singular Plural 1st singular poliçemden poliçelerimden 2nd singular poliçenden poliçelerinden 3rd singular poliçesinden poliçelerinden 1st plural poliçemizden poliçelerimizden 2nd plural poliçenizden poliçelerinizden 3rd plural poliçelerinden poliçelerinden Genitive Singular Plural 1st singular poliçemin poliçelerimin 2nd singular poliçenin poliçelerinin 3rd singular poliçesinin poliçelerinin 1st plural poliçemizin poliçelerimizin 2nd plural poliçenizin poliçelerinizin 3rd plural poliçelerinin poliçelerinin