pojedynczy

Polish

Etymology

From pojedynek +‎ -y.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.jɛˈdɘn.t͡ʂɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘnt͡ʂɘ
• Syllabification: po‧je‧dyn‧czy

Adjective

pojedynczy (not comparable, derived adverb pojedynczo)

1. single

   zdanie pojedyncze ― simple sentence (literally, “single sentence”)

Declension

Declension of pojedynczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	pojedynczy		pojedyncza	pojedyncze	pojedynczy	pojedyncze
genitive	pojedynczego		pojedynczej	pojedynczego	pojedynczych
dative	pojedynczemu		pojedynczej	pojedynczemu	pojedynczym
accusative	pojedynczego	pojedynczy	pojedynczą	pojedyncze	pojedynczych	pojedyncze
instrumental	pojedynczym		pojedynczą	pojedynczym	pojedynczymi
locative	pojedynczym		pojedynczej	pojedynczym	pojedynczych

Further reading

• pojedynczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pojedynczy in Polish dictionaries at PWN