podkopać

Polish

Etymology

From pod- +‎ kopać.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔtˈkɔ.pat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔpat͡ɕ
• Syllabification: pod‧ko‧pać

Verb

podkopać pf (imperfective podkopywać)

1. (transitive) to dig under, to excavate
2. (transitive, figuratively) to undermine
3. (reflexive with się) to dig one's way under

Conjugation

Conjugation of podkopać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		podkopać
future tense	1st	podkopię			podkopiemy
	2nd	podkopiesz			podkopiecie
	3rd	podkopie			podkopią
	impersonal	podkopie się
past tense	1st	podkopałem, -(e)m podkopał	podkopałam, -(e)m podkopała	podkopałom, -(e)m podkopało	podkopaliśmy, -(e)śmy podkopali	podkopałyśmy, -(e)śmy podkopały
	2nd	podkopałeś, -(e)ś podkopał	podkopałaś, -(e)ś podkopała	podkopałoś, -(e)ś podkopało	podkopaliście, -(e)ście podkopali	podkopałyście, -(e)ście podkopały
	3rd	podkopał	podkopała	podkopało	podkopali	podkopały
	impersonal	podkopano
conditional	1st	podkopałbym, bym podkopał	podkopałabym, bym podkopała	podkopałobym, bym podkopało	podkopalibyśmy, byśmy podkopali	podkopałybyśmy, byśmy podkopały
	2nd	podkopałbyś, byś podkopał	podkopałabyś, byś podkopała	podkopałobyś, byś podkopało	podkopalibyście, byście podkopali	podkopałybyście, byście podkopały
	3rd	podkopałby, by podkopał	podkopałaby, by podkopała	podkopałoby, by podkopało	podkopaliby, by podkopali	podkopałyby, by podkopały
	impersonal	podkopano by
imperative	1st	niech podkopię			podkopmy
	2nd	podkop			podkopcie
	3rd	niech podkopie			niech podkopią
passive adjectival participle		podkopany	podkopana	podkopane	podkopani	podkopane
anterior adverbial participle		podkopawszy
verbal noun		podkopanie

Further reading

• podkopać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• podkopać in Polish dictionaries at PWN