Jump to content

poczynić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ czynić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pɔˈt͡ʂɘ.ɲit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘɲit͡ɕ
  • Syllabification: po‧czy‧nić

Verb

[edit]

poczynić pf

  1. (transitive) to multitask (to handle multiple tasks at once)
  2. (transitive) to make, to cause

Conjugation

[edit]
Conjugation of poczynić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poczynić
future tense 1st poczynię poczynimy
2nd poczynisz poczynicie
3rd poczyni poczynią
impersonal poczyni się
past tense 1st poczyniłem,
-(e)m poczynił
poczyniłam,
-(e)m poczyniła
poczyniłom,
-(e)m poczyniło
poczyniliśmy,
-(e)śmy poczynili
poczyniłyśmy,
-(e)śmy poczyniły
2nd poczyniłeś,
-(e)ś poczynił
poczyniłaś,
-(e)ś poczyniła
poczyniłoś,
-(e)ś poczyniło
poczyniliście,
-(e)ście poczynili
poczyniłyście,
-(e)ście poczyniły
3rd poczynił poczyniła poczyniło poczynili poczyniły
impersonal poczyniono
conditional 1st poczyniłbym,
bym poczynił
poczyniłabym,
bym poczyniła
poczyniłobym,
bym poczyniło
poczynilibyśmy,
byśmy poczynili
poczyniłybyśmy,
byśmy poczyniły
2nd poczyniłbyś,
byś poczynił
poczyniłabyś,
byś poczyniła
poczyniłobyś,
byś poczyniło
poczynilibyście,
byście poczynili
poczyniłybyście,
byście poczyniły
3rd poczyniłby,
by poczynił
poczyniłaby,
by poczyniła
poczyniłoby,
by poczyniło
poczyniliby,
by poczynili
poczyniłyby,
by poczyniły
impersonal poczyniono by
imperative 1st niech poczynię poczyńmy
2nd poczyń poczyńcie
3rd niech poczyni niech poczynią
passive adjectival participle poczyniony poczyniona poczynione poczynieni poczynione
anterior adverbial participle poczyniwszy
verbal noun poczynienie

Further reading

[edit]
  • poczynić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poczynić in Polish dictionaries at PWN