połać

See also: polac, polăc, polać, and POLAC

Polish

Etymology

Uncertain. Per Brückner, from po- + Proto-Slavic *lat- (“to grab, to grasp”). Boryś instead derives it from Proto-Slavic *polъ (“plank”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔ.wat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔwat͡ɕ
• Syllabification: po‧łać

Noun

połać f

1. (literary) expanse, stretch, swath, sweep, field

Declension

Declension of połać

	singular	plural
nominative	połać	połacie/połaci
genitive	połaci	połaci
dative	połaci	połaciom
accusative	połać	połacie/połaci
instrumental	połacią	połaciami
locative	połaci	połaciach
vocative	połaci	połacie/połaci

Derived terms

adjective

• połaciowy

 

noun

• połaciówka

 

Related terms

adjectives

• (possibly) łacny
• (possibly) łatwy

 

noun

• (possibly) połeć

 

Further reading

• połać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• połać in Polish dictionaries at PWN