piniger
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]pīnus (“pine”) + -ger (“bearing”)
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈpiː.ni.ɡer/, [ˈpiːnɪɡɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpi.ni.d͡ʒer/, [ˈpiːnid͡ʒer]
Adjective
[edit]pīniger (feminine pīnigera, neuter pīnigerum); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
Declension
[edit]First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | pīniger | pīnigera | pīnigerum | pīnigerī | pīnigerae | pīnigera | |
genitive | pīnigerī | pīnigerae | pīnigerī | pīnigerōrum | pīnigerārum | pīnigerōrum | |
dative | pīnigerō | pīnigerae | pīnigerō | pīnigerīs | |||
accusative | pīnigerum | pīnigeram | pīnigerum | pīnigerōs | pīnigerās | pīnigera | |
ablative | pīnigerō | pīnigerā | pīnigerō | pīnigerīs | |||
vocative | pīniger | pīnigera | pīnigerum | pīnigerī | pīnigerae | pīnigera |
References
[edit]- “piniger”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “piniger”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- piniger in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.