Jump to content

piä

From Wiktionary, the free dictionary

Finnish

[edit]

Etymology 1

[edit]

Variant of pää (head).

Alternative forms

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

piä (dialectal)

  1. (eastern) head
Usage notes
[edit]

There's local variation in inflection.

Declension
[edit]

Etymology 2

[edit]

Dialectal variant of pidä.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈpiæˣ/, [ˈpiæ(ʔ)]
  • Rhymes: -iæ
  • Hyphenation(key): piä

Verb

[edit]

piä

  1. (dialectal) present active indicative connegative of pitää
  2. (dialectal) second-person singular present imperative of pitää
  3. (dialectal) second-person singular present active imperative connegative of pitää

Livvi

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Finnic *pää. Cognates include Finnish pää and Estonian pea.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

piä (genitive piän, partitive piädy)

  1. head
  2. chief
  3. end, tip

Declension

[edit]
Declension of piä (Type 15/suu, no gradation)
singular plural
nominative piä piät
genitive piän piälöin
partitive piädy piälöi
illative piäh piälöih
inessive piäs piälöis
elative piäspäi piälöispäi
allative piäle piälöile
adessive piäl piälöil
ablative piälpäi piälöilpäi
translative piäkse piälöikse
essive piänny piälöinny
abessive piättäh piälöittäh
comitative piänke piälöinke
instructive piälöiči
prolative piäči

References

[edit]
  • Tatjana Boiko (2019) “piä”, in Suuri Karjal-Venʹalaine Sanakniigu (livvin murreh) [The Big Karelian-Russian dictionary (Livvi dialect)], 2nd edition, →ISBN

Ludian

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Finnic *pää.

Noun

[edit]

piä

  1. head