palacz

Polish

Etymology

From palić +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpa.lat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -alat͡ʂ
• Syllabification: pa‧lacz

Noun

palacz m pers (female equivalent palaczka)

1. smoker (person who smokes tobacco habitually)
2. stoker (person who stokes, especially one on a steamship who stokes coal in the boilers)

Declension

Declension of palacz

	singular	plural
nominative	palacz	palacze
genitive	palacza	palaczy
dative	palaczowi	palaczom
accusative	palacza	palaczy
instrumental	palaczem	palaczami
locative	palaczu	palaczach
vocative	palaczu	palacze

Derived terms

noun

• bierny palacz

 

Related terms

adjective

• palny

 

nouns

• palarka
• palarnia
• palenisko
• paliwo
• palnik
• podpalacz
• spalenizna
• spaliny
• upał
• zapalniczka
• zapalnik
• zapałka

 

Further reading

• palacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• palacz in Polish dictionaries at PWN