paedico

Latin

Alternative forms

• pēdīcō

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /pae̯ˈdiː.koː/, [päe̯ˈd̪iːkoː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /peˈdi.ko/, [peˈd̪iːko]

Etymology 1

See pēdīcō.

Verb

paedīcō (present infinitive paedīcāre, perfect active paedīcāvī, supine paedīcātum); first conjugation

1. (transitive) Alternative spelling of pēdīcō ("sodomize")

Conjugation

   Conjugation of paedīcō (first conjugation)

indicative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	paedīcō	paedīcās	paedīcat	paedīcāmus	paedīcātis	paedīcant
	imperfect	paedīcābam	paedīcābās	paedīcābat	paedīcābāmus	paedīcābātis	paedīcābant
	future	paedīcābō	paedīcābis	paedīcābit	paedīcābimus	paedīcābitis	paedīcābunt
	perfect	paedīcāvī	paedīcāvistī	paedīcāvit	paedīcāvimus	paedīcāvistis	paedīcāvērunt, paedīcāvēre
	pluperfect	paedīcāveram	paedīcāverās	paedīcāverat	paedīcāverāmus	paedīcāverātis	paedīcāverant
	future perfect	paedīcāverō	paedīcāveris	paedīcāverit	paedīcāverimus	paedīcāveritis	paedīcāverint
passive	present	paedīcor	paedīcāris, paedīcāre	paedīcātur	paedīcāmur	paedīcāminī	paedīcantur
	imperfect	paedīcābar	paedīcābāris, paedīcābāre	paedīcābātur	paedīcābāmur	paedīcābāminī	paedīcābantur
	future	paedīcābor	paedīcāberis, paedīcābere	paedīcābitur	paedīcābimur	paedīcābiminī	paedīcābuntur
	perfect	paedīcātus + present active indicative of sum
	pluperfect	paedīcātus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	paedīcātus + future active indicative of sum
subjunctive		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	paedīcem	paedīcēs	paedīcet	paedīcēmus	paedīcētis	paedīcent
	imperfect	paedīcārem	paedīcārēs	paedīcāret	paedīcārēmus	paedīcārētis	paedīcārent
	perfect	paedīcāverim	paedīcāverīs	paedīcāverit	paedīcāverīmus	paedīcāverītis	paedīcāverint
	pluperfect	paedīcāvissem	paedīcāvissēs	paedīcāvisset	paedīcāvissēmus	paedīcāvissētis	paedīcāvissent
passive	present	paedīcer	paedīcēris, paedīcēre	paedīcētur	paedīcēmur	paedīcēminī	paedīcentur
	imperfect	paedīcārer	paedīcārēris, paedīcārēre	paedīcārētur	paedīcārēmur	paedīcārēminī	paedīcārentur
	perfect	paedīcātus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	paedīcātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	—	paedīcā	—	—	paedīcāte	—
	future	—	paedīcātō	paedīcātō	—	paedīcātōte	paedīcantō
passive	present	—	paedīcāre	—	—	paedīcāminī	—
	future	—	paedīcātor	paedīcātor	—	—	paedīcantor
non-finite forms		active			passive
		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		paedīcāre	paedīcāvisse	paedīcātūrum esse	paedīcārī	paedīcātum esse	paedīcātum īrī
participles		paedīcāns	—	paedīcātūrus	—	paedīcātus	paedīcandus
verbal nouns		gerund				supine
		genitive	dative	accusative	ablative	accusative	ablative
		paedīcandī	paedīcandō	paedīcandum	paedīcandō	paedīcātum	paedīcātū

Etymology 2

See pēdīcō.

Alternative forms

• pēdīcō

Noun

paedīcō m (genitive paedīcōnis); third declension

1. Alternative spelling of pēdīcō ("buggerer")

Declension

Third-declension noun.

	singular	plural
nominative	paedīcō	paedīcōnēs
genitive	paedīcōnis	paedīcōnum
dative	paedīcōnī	paedīcōnibus
accusative	paedīcōnem	paedīcōnēs
ablative	paedīcōne	paedīcōnibus
vocative	paedīcō	paedīcōnēs

References

• “paedico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “paedico”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• paedico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.