otuszyć

Polish

From o- +‎ tuszyć.^[1] First attested in 1545.^[2]

otuszyć pf

(obsolete, transitive) to cheer up (to make feel happy or uplifted; to make feel better)
Synonym: pocieszyć
(Middle Polish, transitive) to fill with premonition

Conjugation of otuszyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		otuszyć
future tense	1^st	otuszę			otuszymy
	2^nd	otuszysz			otuszycie
	3^rd	otuszy			otuszą
	impersonal	otuszy się
past tense	1^st	otuszyłem, -(e)m otuszył	otuszyłam, -(e)m otuszyła	otuszyłom, -(e)m otuszyło	otuszyliśmy, -(e)śmy otuszyli	otuszyłyśmy, -(e)śmy otuszyły
	2^nd	otuszyłeś, -(e)ś otuszył	otuszyłaś, -(e)ś otuszyła	otuszyłoś, -(e)ś otuszyło	otuszyliście, -(e)ście otuszyli	otuszyłyście, -(e)ście otuszyły
	3^rd	otuszył	otuszyła	otuszyło	otuszyli	otuszyły
	impersonal	otuszono
conditional	1^st	otuszyłbym, bym otuszył	otuszyłabym, bym otuszyła	otuszyłobym, bym otuszyło	otuszylibyśmy, byśmy otuszyli	otuszyłybyśmy, byśmy otuszyły
	2^nd	otuszyłbyś, byś otuszył	otuszyłabyś, byś otuszyła	otuszyłobyś, byś otuszyło	otuszylibyście, byście otuszyli	otuszyłybyście, byście otuszyły
	3^rd	otuszyłby, by otuszył	otuszyłaby, by otuszyła	otuszyłoby, by otuszyło	otuszyliby, by otuszyli	otuszyłyby, by otuszyły
	impersonal	otuszono by
imperative	1^st	niech otuszę			otuszmy
	2^nd	otusz			otuszcie
	3^rd	niech otuszy			niech otuszą
passive adjectival participle		otuszony	otuszona	otuszone	otuszeni	otuszone
anterior adverbial participle		otuszywszy
verbal noun		otuszenie

nouns

^ Bańkowski, Andrzej (2000) “otuszyć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “otuszyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]