osunąć

Polish

Etymology

From o- +‎ sunąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈsu.nɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
• Syllabification: o‧su‧nąć

Verb

osunąć pf (imperfective osuwać)

1. (reflexive with się) to fall down, to slide off
2. (reflexive with się) to drop (to suddenly assume a lower position such as kneeling or lying)

Conjugation

Conjugation of osunąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		osunąć
future tense	1st	osunę			osuniemy
	2nd	osuniesz			osuniecie
	3rd	osunie			osuną
	impersonal	osunie się
past tense	1st	osunąłem, -(e)m osunął	osunęłam, -(e)m osunęła	osunęłom, -(e)m osunęło	osunęliśmy, -(e)śmy osunęli	osunęłyśmy, -(e)śmy osunęły
	2nd	osunąłeś, -(e)ś osunął	osunęłaś, -(e)ś osunęła	osunęłoś, -(e)ś osunęło	osunęliście, -(e)ście osunęli	osunęłyście, -(e)ście osunęły
	3rd	osunął	osunęła	osunęło	osunęli	osunęły
	impersonal	osunięto
conditional	1st	osunąłbym, bym osunął	osunęłabym, bym osunęła	osunęłobym, bym osunęło	osunęlibyśmy, byśmy osunęli	osunęłybyśmy, byśmy osunęły
	2nd	osunąłbyś, byś osunął	osunęłabyś, byś osunęła	osunęłobyś, byś osunęło	osunęlibyście, byście osunęli	osunęłybyście, byście osunęły
	3rd	osunąłby, by osunął	osunęłaby, by osunęła	osunęłoby, by osunęło	osunęliby, by osunęli	osunęłyby, by osunęły
	impersonal	osunięto by
imperative	1st	niech osunę			osuńmy
	2nd	osuń			osuńcie
	3rd	niech osunie			niech osuną
passive adjectival participle		osunięty	osunięta	osunięte	osunięci	osunięte
anterior adverbial participle		osunąwszy
verbal noun		osunięcie

Further reading

• osunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• osunąć in Polish dictionaries at PWN