Jump to content

osamotnieć

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From o- +‎ samotnieć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔ.saˈmɔt.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔtɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: o‧sa‧mot‧nieć

Verb

[edit]

osamotnieć pf (imperfective samotnieć)

  1. (intransitive) to become recluse

Conjugation

[edit]
Conjugation of osamotnieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive osamotnieć
future tense 1st osamotnieję osamotniejemy
2nd osamotniejesz osamotniejecie
3rd osamotnieje osamotnieją
impersonal osamotnieje się
past tense 1st osamotniałem,
-(e)m osamotniał
osamotniałam,
-(e)m osamotniała
osamotniałom,
-(e)m osamotniało
osamotnieliśmy,
-(e)śmy osamotnieli
osamotniałyśmy,
-(e)śmy osamotniały
2nd osamotniałeś,
-(e)ś osamotniał
osamotniałaś,
-(e)ś osamotniała
osamotniałoś,
-(e)ś osamotniało
osamotnieliście,
-(e)ście osamotnieli
osamotniałyście,
-(e)ście osamotniały
3rd osamotniał osamotniała osamotniało osamotnieli osamotniały
impersonal osamotniano
conditional 1st osamotniałbym,
bym osamotniał
osamotniałabym,
bym osamotniała
osamotniałobym,
bym osamotniało
osamotnielibyśmy,
byśmy osamotnieli
osamotniałybyśmy,
byśmy osamotniały
2nd osamotniałbyś,
byś osamotniał
osamotniałabyś,
byś osamotniała
osamotniałobyś,
byś osamotniało
osamotnielibyście,
byście osamotnieli
osamotniałybyście,
byście osamotniały
3rd osamotniałby,
by osamotniał
osamotniałaby,
by osamotniała
osamotniałoby,
by osamotniało
osamotnieliby,
by osamotnieli
osamotniałyby,
by osamotniały
impersonal osamotniano by
imperative 1st niech osamotnieję osamotniejmy
2nd osamotniej osamotniejcie
3rd niech osamotnieje niech osamotnieją
anterior adverbial participle osamotniawszy
verbal noun osamotnienie

Derived terms

[edit]
adjectives
noun
[edit]
adjective
noun

Further reading

[edit]
  • osamotnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • osamotnieć in Polish dictionaries at PWN