opończa

See also: opończą

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish opończa, from Old Ruthenian, a Turkic borrowing akin to Ottoman Turkish یاپونجه (yapunca).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈpɔɲ.t͡ʂa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲt͡ʂa
• Syllabification: o‧poń‧cza

Noun

opończa f

1. robe (open gown with a hood)

Declension

Declension of opończa

	singular	plural
nominative	opończa	opończe
genitive	opończy	opończy/opończ
dative	opończy	opończom
accusative	opończę	opończe
instrumental	opończą	opończami
locative	opończy	opończach
vocative	opończo	opończe

Derived terms

(adjective):

• opończowy

Further reading

• opończa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• opończa in Polish dictionaries at PWN