opitulus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From ops ("aid") and tulī, suppletive perfect of ferō ("to bring"). Compare opifer.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /oˈpi.tu.lus/, [ɔˈpɪt̪ʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /oˈpi.tu.lus/, [oˈpiːt̪ulus]
Adjective
[edit]opitulus (feminine opitula, neuter opitulum); first/second-declension adjective
- (of Jupiter) aid-bringing
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | opitulus | opitula | opitulum | opitulī | opitulae | opitula | |
genitive | opitulī | opitulae | opitulī | opitulōrum | opitulārum | opitulōrum | |
dative | opitulō | opitulae | opitulō | opitulīs | |||
accusative | opitulum | opitulam | opitulum | opitulōs | opitulās | opitula | |
ablative | opitulō | opitulā | opitulō | opitulīs | |||
vocative | opitule | opitula | opitulum | opitulī | opitulae | opitula |
References
[edit]- “opitulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- opitulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.