openzwaaien

Dutch

Etymology

Compound of open +‎ zwaaien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoː.pə(n)ˌzʋaːi̯.ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: open‧zwaa‧ien

Verb

openzwaaien

1. (ergative) to swing open

Conjugation

Conjugation of openzwaaien (weak, separable)
infinitive	openzwaaien
past singular	zwaaide open
past participle	opengezwaaid
infinitive	openzwaaien
gerund	openzwaaien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zwaai open	zwaaide open	openzwaai	openzwaaide
2nd person sing. (jij)	zwaait open, zwaai open2	zwaaide open	openzwaait	openzwaaide
2nd person sing. (u)	zwaait open	zwaaide open	openzwaait	openzwaaide
2nd person sing. (gij)	zwaait open	zwaaide open	openzwaait	openzwaaide
3rd person singular	zwaait open	zwaaide open	openzwaait	openzwaaide
plural	zwaaien open	zwaaiden open	openzwaaien	openzwaaiden
subjunctive sing.1	zwaaie open	zwaaide open	openzwaaie	openzwaaide
subjunctive plur.1	zwaaien open	zwaaiden open	openzwaaien	openzwaaiden
imperative sing.	zwaai open
imperative plur.1	zwaait open
participles	openzwaaiend	opengezwaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.