onweren

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔnˌʋeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧we‧ren

Etymology 1

From onweer +‎ -en.

Verb

onweren

1. (impersonal) to have a thunderstorm in progress

   Het gaat vanavond onweren.

   There will be thunderstorms tonight.

Inflection

Conjugation of onweren (weak)
infinitive	onweren
past singular	onweerde
past participle	geonweerd
infinitive	onweren
gerund	onweren n
	present tense	past tense
1st person singular	onweer	onweerde
2nd person sing. (jij)	onweert	onweerde
2nd person sing. (u)	onweert	onweerde
2nd person sing. (gij)	onweert	onweerde
3rd person singular	onweert	onweerde
plural	onweren	onweerden
subjunctive sing.1	onwere	onweerde
subjunctive plur.1	onweren	onweerden
imperative sing.	onweer
imperative plur.1	onweert
participles	onwerend	geonweerd
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

onweren

1. plural of onweer