ontslapen

Dutch

Etymology

From ont- (“away”) +‎ slapen (“to sleep”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈslaːpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧sla‧pen
• Rhymes: -aːpən

Verb

ontslapen

1. (intransitive) to die, to pass away

Conjugation

Conjugation of ontslapen (strong class 7, prefixed)
infinitive	ontslapen
past singular	ontsliep
past participle	ontslapen
infinitive	ontslapen
gerund	ontslapen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontslaap	ontsliep
2nd person sing. (jij)	ontslaapt, ontslaap2	ontsliep
2nd person sing. (u)	ontslaapt	ontsliep
2nd person sing. (gij)	ontslaapt	ontsliept
3rd person singular	ontslaapt	ontsliep
plural	ontslapen	ontsliepen
subjunctive sing.1	ontslape	ontsliepe
subjunctive plur.1	ontslapen	ontsliepen
imperative sing.	ontslaap
imperative plur.1	ontslaapt
participles	ontslapend	ontslapen
1) Archaic. 2) In case of inversion.