ontkoppelen

Dutch

Etymology

From ont- +‎ koppelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈkɔ.pə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

ontkoppelen

1. to uncouple
2. (engine) to declutch
3. (computing) to unmount

Conjugation

Conjugation of ontkoppelen (weak, prefixed)
infinitive	ontkoppelen
past singular	ontkoppelde
past participle	ontkoppeld
infinitive	ontkoppelen
gerund	ontkoppelen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontkoppel	ontkoppelde
2nd person sing. (jij)	ontkoppelt, ontkoppel2	ontkoppelde
2nd person sing. (u)	ontkoppelt	ontkoppelde
2nd person sing. (gij)	ontkoppelt	ontkoppelde
3rd person singular	ontkoppelt	ontkoppelde
plural	ontkoppelen	ontkoppelden
subjunctive sing.1	ontkoppele	ontkoppelde
subjunctive plur.1	ontkoppelen	ontkoppelden
imperative sing.	ontkoppel
imperative plur.1	ontkoppelt
participles	ontkoppelend	ontkoppeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Antonyms

• koppelen

Related terms

• koppeling