onrecht

See also: Onrecht

Dutch

Etymology

From Middle Dutch onrecht, from Old Dutch unreht, from Proto-Germanic *unrehtaz. The noun represents an early nominalization of the neuter singular of the adjective; compare for example Old English unriht.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

onrecht n (uncountable)

1. injustice

Derived terms

• ten onrechte

 

Descendants

• Negerhollands: onrecht, onregt

Adjective

onrecht (comparative onrechter, superlative onrechtst)

1. incorrect, wrong

Declension

Declension of onrecht
uninflected	onrecht
inflected	onrechte
comparative	onrechter
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onrecht	onrechter	het onrechtst het onrechtste
indefinite	m./f. sing.	onrechte	onrechtere	onrechtste
	n. sing.	onrecht	onrechter	onrechtste
	plural	onrechte	onrechtere	onrechtste
definite		onrechte	onrechtere	onrechtste
partitive		onrechts	onrechters	—