ongehoord

Dutch

Etymology

From on- (“un-”) +‎ gehoord (“heard”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

ongehoord (comparative ongehoorder, superlative ongehoordst)

1. (literally) unheard-of
2. shameful, reprehensible
3. terrible, excessive

Declension

Declension of ongehoord
uninflected	ongehoord
inflected	ongehoorde
comparative	ongehoorder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ongehoord	ongehoorder	het ongehoordst het ongehoordste
indefinite	m./f. sing.	ongehoorde	ongehoordere	ongehoordste
	n. sing.	ongehoord	ongehoorder	ongehoordste
	plural	ongehoorde	ongehoordere	ongehoordste
definite		ongehoorde	ongehoordere	ongehoordste
partitive		ongehoords	ongehoorders	—